1.4.11

સાવ ના સમજો બરફ અમને, તમે
હુંફથી પીગળી જશું તારી, અમે

શ્રી સવા મેં પાપણે ચિતર્યું, અને
ઢોલ શમણામાં સદાયે ધમ ધમે

કાપવાનું એક બીજાને રહે
ચોકડી ને શૂન રમત, સઘળાં રમે

શ્વાસ સિંચીને ઉછેર્યો જે જનમ
મોતનું વટવૃક્ષ થઈ ઉભો ક્રમે

સુર્યને તો છે સુવિધા રોજની
માનવી તો, આથમે ઇ આથમે

2 comments:

Unknown said...

Surya ne to suvidha roj ni,
Manvi to, athme e athme.

Bhot khub.....

Anonymous said...

કાપવાનું એક બીજાને રહે
ચોકડી ને શૂન રમત, સઘળાં રમે..
સુર્યને તો છે સુવિધા રોજની
માનવી તો, આથમે ઇ આથમે..

manavi no attitude, ane manvi ni lachari... poeticaly well described.. amar