સાવ અંગત છું, બુકાની છોડજે તુર્તજ

ગુફતેગુ કરવા અબોલા તોડજે તુર્તજ

ક્યાંક પગની છાપ રણમાં નાં પડે નાહક

હાથમાં લઇ બે ચરણને દોડજે તુર્તજ

અધમુઓ પથ્થર વડે થઇ જાય એ પહેલા

થાંભલો વધસ્થંભ કેરો ખોડજે તુર્તજ

ક્યા હતી ઓકાત તારી કે સતત ગૂંથે

લાગણીના દોર તૂટે, જોડજે તુર્તજ

ખુદ પ્રતિબિંબો સમો થઇ જાય એ કરતા

છળ સરીખા આયનાને ફોડજે તુર્તજ