કરીને પાનખરનું ખૂન ચારેકોર, આવ્યો છે

છરી લઇ રક્તરંજિત હાથમાં, ગુલમ્હોર આવ્યો છે

હરણની હાંફનો વાસી પવન, આઘે છળન્તું જળ

છતાંયે સાવ સુક્કે રણ ઉગી, આ થોર આવ્યો છે

બળે કોઈ હાથ, પણ આ તો બદન આખું સળગતું છે

કરીને આગિયો જાણે તપસ્યા ઘોર આવ્યો છે

ખબર છે પાંપણો આંખોની પહેરેદાર છે, માટે

કણું થઇ અશરુઓ તફડાવવાને ચોર આવ્યો છે

જીવન ઝંઝાળ નાખી બહુ પ્રયત્નો આદર્યા, આખર

મુખોટુ મોતનું પહેરીને આદમખોર આવ્યો છે

ડો. નાણાવટી ૧૫-૨-૧૨